[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dzieliło zaledwie kilka centymetrów.
- Bo\
e, to\
to prawdziwa tortura - jęknął. - Marzę o tym,
\
eby kochać się z tobą teraz i tutaj. Do utraty przytomności.
- Wystraszylibyśmy wszystkie okoliczne kaczki.
- I zaraz by nas aresztowali. Masz dzisiaj wolne
popołudnie? - zapytał.
Amanda z trudem przełknęła ślinę. Przeleciała w myślach
plan spotkań: trzecia - spotkanie z prawnikiem; czwarta
trzydzieści - z dekoratorem wnętrz; potem szkoła. Bez szans.
Ale po chwili zapytała filuternie:
- A ty?
Przez moment zastanawiał się, czy nie odwołać wa\
nego
spotkania, które mogłoby zaowocować interesem roku. Nie,
tego nie mógł zrobić. Pokiwał więc przecząco głową, lecz bez
przekonania.
- Ale za to jutro...
- Myślałam, \
e chcesz spędzić cały weekend z Sadie?
- Sadie będzie pracować do piątej. Chcę, by poczuła
ka\
dy mięsień, \
eby miała po prostu dość. Mo\
e zrozumie, jak
przyjemne \
ycie pędziła w szkole.
- Prawie jest mi jej \
al.
 - Nawet nie próbuj brać jej w obronę. Wcią\
jest ci winna
przeprosiny. - Uniósł jej dłoń do ust. - Jednak to, \
e ona
pracuje, wcale nie oznacza, \
e i ja muszę. Moglibyśmy
spędzić ze sobą prawie cały dzień! Uda ci się wyrwać?
Twarz Amandy rozświetliła się. Wiedział, \
e teraz jest
dobry moment, by wyznać prawdę. Coś jednak
powstrzymywało go. Nie chciał, \
eby Mandy doszła do
wniosku, \
e jej nie ufał. Jutro. Jutro na wsi będą mieli
wystarczająco du\
o czasu na wszelkie wyjaśnienia. Wyjął
chrupiącą kanapkę z serem i z piklami i zatopił w niej zęby.
- Przyjadę po ciebie koło dziesiątej. Co o tym myślisz?
- Cudownie, ale przyjedz
lepiej do biura. Jutro rano
muszę jeszcze załatwić kilka drobiazgów.
- Do agencji?
- Tak.
Przez chwilę Amanda miała ochotę wyrzucić z siebie
wszystko. Ale Daniel gotów pomyśleć, \
e za\
artowała sobie z
niego... Mo\
e nawet nie będzie chciał kontynuować tej
znajomości. Nie mogła ryzykować. Jutro wszystko mu
wytłumaczy. Na spokojnie. Być mo\
e uda jej się wybrać na
tyle dogodny moment, \
e Daniel potraktuje tę całą sprawę jak
dobry \
art. Uśmiechnęła się do swoich myśli.
- Dokąd pojedziemy? - zapytała po chwili.
- Myślałem o domku na wsi. To bardzo ciche i spokojne
miejsce.
- Sadie, jutro nie będzie mnie w pracy. Nawet nie
podniosła wzroku znad gazety.
- No i co z tego? Nie musisz przecie\
trzymać mnie za
rączkę! - Zało\
yła na uszy słuchawki walkmana. - Na
wypadek gdybyś miał się o mnie martwić, chcę cię pocieszyć,
\
e znajdą się inni, którzy z miłą chęcią cię zastąpią - dodała
jakby nigdy nic i ju\
miała uruchomić przycisk  start", aby
dać do zrozumienia, \
e uwa\
a rozmowę za zakończoną.
Szybkim ruchem ręki powstrzymał ją od tego.
- I mam nadzieję, \
e na tym poprzestają!
- O co ci chodzi, tato? - Podniosła w końcu wzrok i
spojrzała mu prosto w oczy. - Ty mo\
esz zabawiać się z jakąś
panną, a ja mam siedzieć w domu i wertować zeszyty? Tak
sobie to wymyśliłeś?
- Czy\
byś dokonała ju\
wyboru? Uwa\
aj tylko, \
eby nie
zaskoczyły cię skutki tej decyzji.
Pomimo \
e twarz Sadie pokryta była grubym, trupio
bladym makija\
em, nietrudno było dostrzec rumieniec na jej
policzkach.
- O co ci chodzi, tato? Ned to miły facet, jeśli jego masz
na myśli.
- To dobry kierowca. Ale nie sądzę, \
eby określenie
 miły" zbytnio do niego pasowało. Na ogół trzydziestoletni
faceci nie interesują się małolatami chodzącymi do szkoły.
- Ju\
ci powiedziałam, \
e nie zamierzam wracać do
szkoły.
Postanowił zlekcewa\
yć jej ostatnią wypowiedz
.
- Sadie, on jest dla ciebie o wiele za stary. Mogę ci
przysiąc, \
e w jego \
yciu nie brakuje dojrzałych kobiet.
Oczywiście, są pewne korzyści wypływające z romansowania
z córką szefa. - Specjalnie ujął to w ten sposób. Miało ją to
zaboleć. - Nie on pierwszy i nie ostatni wpadł na ten pomysł.
- Sam lepiej uwa\
aj! Kobiety potrafią być równie
pomysłowe. Nie zapominaj o mojej kochanej mamusi! - Jej
głos brzmiał wyjątkowo nieprzyjemnie. Bawiła się jednym ze
swoich licznych kolczyków. - Uwa\
aj, \
ebyś się nie dał
wrobić po raz drugi. A wez
przy tym pod uwagę, \
e kiedy
moja mamusia u\
yła mnie jako argumentu, \
eby zmusić cię do
ślubu, miałeś zaledwie dwa samochody. Teraz jesteś naprawdę
tłustym kąskiem. Myślisz, \
e panna Fleming nie zdaje sobie z
tego sprawy? [ Pobierz całość w formacie PDF ]