[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mieszkanie.
Siedziała na tapczanie, a gdy uniosła głowę, można było dostrzec ślady, jakie miłosne zapały
rzekomego męża zostawiły na jej szyi. Raz chętnie wróciłby do przerwanych pieszczot, lecz
zdołał się jakoś opanować.
 Wszyscy ją lubią  powiedział.
 Nie wiedziałam, jak wybić jej z głowy ten pomysł z przyjęciem. Ci wszyscy ludzie myślą,
że jesteśmy małżeństwem. Powinniśmy byli powiedzieć prawdę, chociaż Livvy 
westchnęła zakłopotana Sara.
 Z
wietny pomysł  rzekł z ironią Raz, czując, że nadal jest bardzo podniecony. 
Powierzenie jej tajemnicy oznaczałoby, że jutro dowiedziałaby się o tym cała wyspa.
 Słuchaj, po prostu nie podoba mi się ta komedia. Tobie też musi być trudno kłamać. W
końcu to twoi przyjaciele.
 O mnie się nie martw. Przecież mówiłem, że świetny ze mnie kłamca.
58
Jeśli natychmiast nie wyjdę, pomyślał Raz, to rzucę się na nią i tym razem... Otworzył szklane
drzwi prowadzące na patio.
 Pójdę się przejść po plaży  zakomunikował.
 Myślałam, że... powinniśmy porozmawiać o...
 To był tylko pocałunek  mruknął Raz.  Z drobnymi dodatkami. Nie ma o czym
mówić. Zostań w domu i nikomu nie otwieraj. Nie podchodz
też do okien, dopóki nie wrócę.
No i wymyśl coś, żeby mnie już nie dotykać.
Trzy dni póz
niej Sara stała w kuchni, trzymając w dłoni słuchawkę. Sprawdzała wiadomości
nagrane na sekretarkę automatyczną w Houston. Wczoraj dzwoniła pielęgniarka z
wiadomością na temat przetrzymywanej książki z biblioteki. Paczka od ciotki jeszcze nie
nadeszła. Wiedziała o tym, bo prosiła gospodarza o odbieranie poczty i zostawianie
wiadomości na sekretarce, jeśli któraś z przesyłek okaże się ważna.
Wyjrzała przez okno. Raz, jak co rano, biegał wzdłuż plaży. Kim był ten mężczyzna, w
którym niemal się zakochała? Zupełnie nie mogła poradzić sobie z odpowiedzią na to pytanie.
Postrzegała go w zbyt wielu wymiarach. Jawił się jako tajemni czy człowiek z półświatka,
bohater jej erotycznych fantazji i jako policjant, uwodziciel, kłamca, ochroniarz... a ona
namiętnie całowała kogoś, kto był zlepkiem tych wszystkich wcieleń. Ten, który ją pieścił,
zniknął bezpowrotnie wraz z pojawieniem się Livvy, podobnie jak mężczyzna, który kazał jej
trzymać ręce przy sobie. Nie była z tego zadowolona.
Każdego ranka wychodził, by biegać po plaży, a jej kazał zostawać w domu i nie odbierać
telefonów. Do tej pory słuchała jego poleceń, lecz teraz uznała, że pora z tym skończyć.
Podjęła decyzję, wzięła kulę i podeszła do tylnych drzwi. Wyszła na zewnątrz w towarzystwie
kota, który zdawał się jej nie zauważać. Livvy sugerowała, by nie więzili Maca, bo to go
będzie skłaniać do ucieczek. Sara zgodziła się z tym, lecz ilekroć kot gdzieś znikał, bardzo się
denerwowała. On jednak zawsze wracał, polubił nawet pieszczoty swojej pani i dawał o tym
znać głośnym mruczeniem. Teraz udawał, że tylko przypadkiem jej towarzyszy, co Sara
skwitowała uśmiechem.
Od oceanu wiał chłodny wiatr. Sara podpierała się kulą, schodząc na plażę. Wilgotna pogoda
sprawiła, że biodro znowu zaczęło jej dokuczać. Jednak znacznie bardziej męczyła ją
ciekawość. Zastanawiała się, skąd się bierze zły nastrój Raza i dla czego tak kapryśnie szafuje
59
swym niewątpliwym urokiem. W ciągu ostatnich dni poznała wyspę Mustanga, zwiedziła
miej scowy park oraz Instytut Marynistyczny Teksańskiego Uniwersytetu. Odbyła też
pięciogodzinną wycieczkę po morzu. Wczoraj popłynęli promem na ląd i mieli zajrzeć do
restauracji serwującej owoce morza, lecz ponieważ Sara była uczulona na skorupiaki,
skończyło się na hamburgerze.
Raz wcale jej nie unikał i wiele opowiadał o wyspie. Wiedziała już, kiedy pojawili się tu
pierwsi osadnicy i jak się nazywał ostatni huragan, który nawiedził tutejsze okolice. Nie miała
tylko pojęcia, czemu Raz tak się zmienił, choć widać było, że nadal jej pragnie. Inna kobieta
być może nawiązałaby do tego w rozmowie, ale Sara nie wiedziała, jak to zrobić. W końcu
jednak postanowiła złamać niepisaną umowę i odnalez
ć Raza na plaży, nad którą tego dnia
rozpościerało się pochmurne niebo, nadające całemu otoczeniu perłowy odcień.
Oblizała słone wargi, gdy Raz obejrzał się, wyczuwając za sobą jej obecność. Nie poruszył
się, najwidoczniej był rozgniewany jej widokiem. Sara pomyślała, że coś musi go dręczyć,
skoro szuka samotności i myśli o odejściu z policji. Być może to również rzutowało na ich
stosunki. A może to jej wina, że się od niej odwrócił? Pewnie popełniła jakiś błąd już
wówczas, gdy trzymał ją w ramionach. W końcu w tych sprawach nie była zbyt
doświadczona.
Podeszła bliżej. Raz miał na sobie gruby sweter, jaki zwykli nosić irlandzcy marynarze. Wiatr
rozwiewał mu ciemne włosy. Zatrzymała się tuż przed nim.
 Co tu robisz, u licha?  zawołał.
 Chcę cię o coś zapytać. Tu jest bezpiecznie. Słyszałam dziś twoją rozmowę z bratem.
Raz kontaktował się codziennie z Tomem i zdawał mu raport z sytuacji, a sam dowiadywał
się o postępach w pościgu za bandytą
 Myślisz, że możesz spokojnie spacerować po plaży, gdy Tom nie schwytał jeszcze
Jayiera?
 Sądzę, że Jayiero siedzi w Houston i nic mi nie grozi.
 Takie założenia sprawiają że codziennie ginie wielu ludzi. Nie lekceważ więcej tego, co
powiedziałem. Szanuj swoje życie i nie chodz
za mną skoro jasno zaznaczyłem, że sobie tego
nie życzę.
60
- Wypełniłam w połowie twoje polecenie. Trzymam ręce przy sobie  odparła Sara, dumnie
unosząc głowę.
 Ale uznałaś, że powinnaś mnie skłonić do rozmowy na ten temat i w tym celu przyszłaś...
 Nie  skłamała, czując, że oblewa ją fala gorąca.
 Być może, lecz ciągle ścigasz mnie wzrokiem. Czego chcesz? Szybkiego numerku w
łóżku? Przecież powiedziałem wyraz
nie, że do niczego więcej między nami nie dojdzie. Nie
wyglądasz na kobietę, która zalicza kolejnych mężczyzn i rusza szybko na poszukiwanie
następnej ofiary.
Sara wzięła głęboki oddech.
 Chciałam, żebyś nauczył mnie łowić ryby, tak jak obiecałeś.
Raz przez chwilę przyglądał się jej w milczeniu, a potem wybuchnął śmiechem.
Sara odetchnęła z ulgą, gdy dowiedziała się, że wędkowanie niekoniecznie wymaga
nakładania robaków na haczyk.
 Nie mogę uwierzyć, że kobieta, która codziennie ogląda ludzkie wnętrzności, brzydzi się
glisty  dziwił się Raz.
Zabrał ją w doskonałe miejsce, lecz pogoda niezbyt sprzyjała pobytowi nad oceanem i oprócz
nich były tu tylko mewy. Znowu wiał chłodny, rześki wiatr.
 Robaki są śliskie jak zimne spaghetti  zauważyła Sara.
 Jestem pewna, że każda rozsądna ryba woli plastikową przynętę niż takie paskudztwo.
 Bardziej oślizłe niż ludzkie wnętrzności?  zapytał Raz i uśmiechnął się.
 One przynajmniej nie są tak okropnie zimne.
 Może spróbujemy tutaj  zaproponował Raz, przygotowując wędkę i kładąc na piasku
małą poduszeczkę, by Sara mogła na niej usiąść. Obok położył telefon komórkowy, z którym
się nie rozstawał, a który przypominał, że nie są tu na wakacjach.
 Jakie ryby będziemy łowić?  spytała Sara
 Wszystkie, które dadzą się złapać.  Raz odpowiedział uśmiechem na uśmiech Sary.
61
Z
ciągnął z ramion sztormiak i kazał go jej nałożyć. Zarówno strój, jak i wędka, której Sara
używała, należały do jego brata, więc trzeba było podwinąć o wiele za długie rękawy. Sara
oba wiała się trochę, że śmiesznie wygiąda.
 Spróbujemy zasadzić się na łososie  oznajmił Raz.  Lu bią tę głębokość i porę roku. A
może trafi się morski pstrąg. Nie jesteś uczulona na te ryby?
Sara pokręciła głową z uśmiechem.
 Tylko na skorupiaki  przypomniała. [ Pobierz całość w formacie PDF ]