[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jesteśmy zaproszeni na przyjęcie dziś wieczorem.
 Przez kogo?  spytała.
 Przez Premiera, który przebywa w Walmer Castle, gdzie, jak
wiesz mieszkał w czasie swej dymisji.
 Myślę, że był to wielki dzień dla Anglii, gdy trzy tygodnie
temu pan Pitt został ponownie mianowany premierem  dodała
Lukrecja.
 Musisz mu to powiedzieć dzisiaj  odparł markiz  Dziwnym
zbiegiem okoliczności było to siódmego maja, czyli w ten sam
dzień, kiedy Napoleon ogłosił się cesarzem Francji.
 Fakt, powrotu pana Pitta na to stanowisko jest znaczącym
ostrzeżeniem dla Cesarza, że powinien uważać  powiedziała
Lukrecja.
 Znowu w pełni się ze sobą zgadzamy  zauważył markiz.
Ubierając się na przyjęcie, Lukrecja z obawą myślała, że
Strona nr 86
ZNUDZONY PAN MA
ODY
spotkanie z uczonymi i dystyngowanymi przyjaciółmi markiza
będzie dla niej cięższą próbą, aniżeli spotkanie z Księciem Walii.
Tutaj nie tylko była potrzebna piękna twarz, lecz także bystry
umysł oraz cięty dowcip.
Jednocześnie zadawała sobie pytanie czy markiz, będąc w
podróży poślubnej z kobietą przez siebie naprawdę kochaną i
pożądaną, zaaranżowałby kolację z przyjaciółmi, choćby nawet z
Premierem.
Ubrała się bardzo starannie. Włożyła jasnożółtą suknię,
błyszczącą jak wiosenne żonkile, do tego naszyjnik z topazów
łączonych z diamentami, które podkreślały biel jej skóry oraz
dodawały blasku niebieskim oczom.
Gdy weszła do salonu, złożyła markizowi ukłon.
 Mam nadzieję, że nie będziesz się wstydził za swoją wiejską
żonę  powiedziała poważnie.
 Mogłabyś występować w baśni z  Tysiąca i jednej nocy 
odpowiedział jej markiz.
Lecz ona nie była pewna, czy to jest szczery komplement, czy
skrywana kpina.
Zbudowany w czasach Normanów Walmer Castle został
zamieniony przez kolejnych właścicieli, lorda Wardensa z portu
Cinque i pana Pitta, we wspaniałą rezydencję. Roztaczał się stąd
fantastyczny widok na Kanał, co  zdaniem Lukrecji  stanowiło
wielką atrakcję.
Uwagę wszystkich przyciągała postać wspaniałego męża stanu,
który raz już został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska. Cały
naród zwrócił się do niego o pomoc w chwili, gdy rozpoczynała
się wojna. Pan Pitt miał kasztanowate włosy, karnację o odcieniu
wina porto oraz spiczasty nos. Oczy jego były jasne, postawa
dostojna i  jak przy pierwszym spotkaniu zauważyła Lukrecja 
sposób bycia godny i nieco niedbałe maniery. Wiedziała również,
że w Izbie Gmin błyszczał elokwencją, w której dopatrywano się
iskry geniuszu.
W drodze do Walmer Castle Lukrecja powiedziała markizowi,
że czuje się bardziej zdenerwowana przed spotkaniem z panem
Strona nr 87
Barbara Cartland
Pittem aniżeli przed spotkaniem z jakimkolwiek innym
mężczyzną w Wielkiej Brytanii.
Gości było niewielu: Honorowy Admirał sir William
Cornwallis, sześćdziesięcioletni Naczelny Dowódca Floty Kanału,
generał dowodzący oddziałami w Dover oraz sympatycznie
wyglądający młody dowódca marynarki wojennej, który siedział
obok Lukrecji przy kolacji.
Lukrecja siedziała po prawej stronie Premiera. Rychło
zauważyła, że, mimo okazywanej jej uprzejmości, pragnie on
porozmawiać z markizem i admirałem. Dlatego też postanowiła
trochę poflirtować z przystojnym dowódcą, który okazywał jej
swoje względy. Kolacja dobiegała połowy, gdy drzwi się
otworzyły i lokaj zaanonsował:
 Major Charles Willoughby, proszę pana.
Chwilę trwała dziwna cisza, a gdy nowy gość wszedł do
pokoju, Premier zerwał się z okrzykiem radości:
 Willoughby, mój drogi przyjacielu! Skąd, na Boga,
przybywasz?
 Z Francji  odpowiedział nowo przybyły i podniósłszy rękę
wykrzyknął:  Najlepszą wiadomością, jaką mogłem usłyszeć, jest
to, że pan odzyskał swoje stanowisko!  Rozejrzał się wokoło i
zobaczywszy markiza dodał:  Merlyn! To jest człowiek, którego
chciałem zobaczyć! Czy można mieć większe szczęście?
 Kiedy uciekłeś?  spytał markiz
 Trzy tygodnie temu  odpowiedział major Willoughby. 
Tyle czasu zabrała mi piesza wędrówka z Paryża. Nie jest to
jednak ten sposób podróżowania, który polecałbym. O tym mogę
was zapewnić!
 Mimo to udało ci się  uśmiechnął się markiz.  Usiądz
,
Willoughby, i wszystko nam opowiedz przerwał Premier. 
Dobrze wiesz, że pożera nas ciekawość. [ Pobierz całość w formacie PDF ]