[ Pobierz całość w formacie PDF ]

cieszyła się, \
e zachowała to w tajemnicy. Miała za sobą najbardziej emocjonujący dzień w
\
yciu. Prze\
yła coś, co dotychczas widziała tylko w filmach, nic więc dziwnego, \
e nie mogła
zasnąć.
Tylko \
e powód bezsenności był zupełnie inny. Meg nie wyobra\
ała sobie, jak
nazajutrz spojrzy w oczy Timowi. Fakt, \
e ostatecznie nie musiała iść na policję, poniewa\

szeryf dowiedział się o zatruwaniu rzeki z jakiegoś innego - nieznanego - z
ródła, tylko
nieznacznie poprawiał jej sytuację.
Zastanawiała się, czy ojciec Tima ju\
o wszystkim wie. Niewykluczone, \
e szeryf
zwrócił się do niego jeszcze dzisiaj, zaraz po ujęciu tych dwóch drabów, i pan Mornay
opowiedział o tym synowi.
Jeśliby tak było, Tim nie miałby wątpliwości, \
e to ona poinformowała władze o
ska\
eniu rzeki, i szczerze mówiąc, niewiele by się mylił. To tylko przypadek, \
e tego nie
zrobiła. Gdyby cię\
arówka zjawiła się nad rzeką wczoraj albo przedwczoraj, Meg od razu
poszłaby do biura szeryfa.
Nie myślała jednak tylko o swoim udziale w tej sprawie. Nawet gdyby nie miała z nią
bezpośredniego związku, i tak by się martwiła.
Znała chłopców, którzy w podobnej sytuacji nie przejmowaliby się kłopotami swoich
ojców, ale Tim miał świetny kontakt z tatą i fakt, \
e policja oskar\
y pana Mornaya o
przestępstwo albo współudział w nim, na pewno będzie dla niego szokiem.
Niezale\
nie od tego, co powiedziała mu w czasie kłótni na szkolnym korytarzu,
potem, gdy ochłonęła, kurczowo trzymała się myśli, \
e on o niczym nie wiedział. Nie
podobało jej się zachowanie Tima w Dolinie Dzikich Astrów, lecz obojętność wobec
niszczenia przyrody to jedno, a tolerowanie łamania prawa to zupełnie inna sprawa. Tylko \
e
to prawo łamał, niestety, jego ojciec.
Tim będzie rozdarty między lojalnością wobec ojca, którego kochał, a swoją
dziewczyną... jeśli w ogóle była jeszcze jego dziewczyną, co po ich wtorkowej kłótni
wydawało się bardzo wątpliwe.
Właśnie to nie dawało Meg spokoju, czuła bowiem, \
e jeśli Tim stanie przed takim
wyborem, ona znajdzie się na straconej pozycji.
Ta myśl towarzyszyła jej w drodze do szkoły, nie mogła jej się pozbyć na pierwszej
lekcji, a kiedy zobaczyła Tima na przerwie, zrozumiała, \
e nie ma ju\
 jeśli" - była na
straconej pozycji.
- Cześć - rzucił zdławionym, zupełnie nie swoim głosem.
Wystarczyło, \
e zerknęła na jego twarz. Wiedział; co do tego nie miała wątpliwości,
podobnie jak co do tego, \
e o wszystko obwinia ją. Jego smutne spojrzenie wydawało się
jednym wielkim wyrzutem.
Meg przyjrzała się jego twarzy; była blada, a sińce pod oczami świadczyły o
nieprzespanej oczy. Takie same widziała u siebie rano, kiedy myła w łazience zęby.
- Cześć, Tim - odparła cicho. Chciała mu powiedzieć, \
e jest jej bardzo przykro, \
e mu
współczuje, \
e kiedy rozpoczęła swoje śledztwo, nie spodziewała się, \
e taki będzie jego
rezultat, \
e wcią\
jej na nim zale\
y, \
e powinni porozmawiać i spróbować sobie wszystko
wyjaśnić, \
e...
Ale on odwrócił się na pięcie i odszedł. Nawet kiedy zniknął za drzwiami jednej z
klas, wcią\
widziała to jego pełne wyrzutów spojrzenie.
Tego dnia natknęła się na niego jeszcze kilka razy i za ka\
dym razem nie dostrzegała
w jego wzroku nic poza \
alem do niej. Równie\
w stołówce, gdy kątem oka zerknęła na stolik
po przeciwnej sali, przy którym siedział z kilkoma chłopakami z dru\
yny, i ich spojrzenia się
skrzy\
owały, widziała tylko wyrzuty.
- Nie spotykasz się ju\
z Timem? - zapytała nagle Mary Jo, za którą nie przepadała,
ale kiedy ta pięć minut wcześniej podeszła wraz ze swoją przyjaciółką Samanthą do stolika,
który zajmowały Meg i jej kole\
anka Sue, i spytała, czy mogą się przysiąść, \
adna z tych
dwóch nie potrafiła na poczekaniu znalez
ć pretekstu, \
eby odmówić. - Bo jeśli nie - rzuciła,
nie czekając na odpowiedz
Meg - to ja się chętnie koło niego zakręcę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]