[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dysponuje masażysta w przypadku leczenia obrzęków pourazowych (skręcenia,
złamania, zwichnięcia, amputacje pourazowe). W tych jednostkach chorobowych
drenaż wykazuje bardzo dużą skuteczność. Wskazaniami do stosowania drenażu
limfatycznego są wszystkie wskazania do wykonywania masażu klasycznego, którym
towarzyszą wysięki, obrzęki bądz
zmiany skórne wynikające z zaburzenia krążenia
limfy. Przeciwwskazaniami do stosowania drenażu limfatycznego są obrzęki i
wysięki w przebiegu ostrych stanów zapalnych, nie wyleczonych chorób zakaz
nych
oraz w przebiegu chorób nowotworowych, jeżeli istnieje ryzyko powstawania
przerzutów.
2. Drenaż limfatyczny wykonujemy od obwodu w kierunku ujść żylnych.
Zasada ta wymaga dodatkowego omówienia. Oczywiście, ustalony tu kierunek drenażu
jest słuszny, jednak musimy rozpocząć od węzłów i naczyń limfatycznych
znajdujących się jak najbliżej ujść żylnych i stopniowo, zachowując kierunek,
opracowywać części dalsze. Nie można przecież przepchnąć limfy z obwodu, jeżeli
jej dopływ do ujść żylnych będzie znacznie ograniczony. Musimy najpierw udrożnić
większe pnie limfatyczne i węzły chłonne usytuowane bliżej ujścia, a dopiero
potem przepychać chłonkę z obwodu. Takie udrożnienie nie tylko ułatwi odpływ
chłonki do układu krwionośnego, ale umożliwi zadziałanie mechanizmów
warunkujących jej przepływ. Tak więc dla przykładu - przy drenażu kończyny
górnej opracowujemy w kolejności: - węzły pachowe,
- węzły w obrębie stawu ramiennego,
- naczynia chłonne na ramieniu w kierunku od stawu łokciowego do stawu
ramiennego, - węzły chłonne w obrębie stawu łokciowego,
- naczynia chłonne przedramienia w kierunku od stawu nadgarstkowego do stawu
łokciowego, - węzły chłonne w obrębie stawu nadgarstkowego,
- naczynia chłonne palców i śródręcza w kierunku od końców palców do stawu
nadgarstkowego.
3. Pacjent powinien znajdować się w pozycji drenażowej, a więc ułatwiającej
odpływ chłonki.
Zasada ta dotyczy szczególnie kończyn. Gdy pacjent ułożony jest w pozycji
leżącej na grzbiecie, zagłówek kozetki musi być dość znacznie uniesiony, co
ułatwia odpływ chłonki z głowy i twarzy. Jeżeli dysponujemy kozetką z oparciami
na nogi i ręce o regulowanej wysokości, należy je ustawić w pozycji
gwarantującej odpływ chłonki, a więc powyżej tułowia. Istotne jest również, aby
przy wykonywaniu zabiegu zachować niewielkie zgięcie w stawach: łokciowym,
biodrowym i kolanowym, co poprzez zmniejszenie napięć mięśniowych ułatwi odpływ.
Przy wykonywaniu drenażu po stronie grzbietowej układamy pacjenta płasko na
kozetce, podkładając pod stopy niewielki wałeczek zapewniający zgięcie w stawach
kolanowych. Wskazane jest, aby kozetka posiadała wycięty otwór, w którym pacjent
umieszcza twarz. Otwór ten gwarantuje wygodne ułożenie i umożliwia pacjentowi
prawidłowe oddychanie.
4. Bardzo wolny prąd chłonki wymusza wolne tempo wykonywania drenażu
limfatycznego.
Wszystkie techniki stosowane w drenażu limfatycznym wykonujemy bardzo wolno,
tzn. około 10 do 15 ruchów na minutę. Jednocześnie wymagana jest większa niż w
innych technikach masażu ilość powtórzeń. Drenaż jest najskuteczniejszy, jeżeli
każdą technikę powtarzamy 3 do 5 razy.
5. Wszystkie stosowane techniki należy wykonywać płynnie i miękko.
Płynne stosowanie chwytów i miękkość ich wykonania zapewniają relaksacyjny -
rozluz
niający wpływ na mięśniówkę gładką naczyń i mięśnie szkieletowe. A
agodne
drażnienie zakończeń nerwowych skóry musi mieć uspokajający i rozluz
niający
wpływ na układ nerwowy.
6. Wszystkie stosowane techniki muszą mieć charakter przepychający.
Zasada ta wiąże się bezpośrednio z efektem, jakiego oczekujemy po prawidłowo
wykonanym drenażu limfatycznym. W myśl tej zasady głaskania wykonujemy zawsze od
części dystalnych do części proksymalnych. Rozcierania, niezależnie od
stosowanej metody drenażu, charakteryzują się stopniowym zwiększaniem nacisku na
tkanki przy posuwaniu się w kierunku wykonywanego chwytu i zwolnieniem nacisku
przy powrocie lub poruszaniu się w kierunku dystalnym. [ Pobierz całość w formacie PDF ]